Kom je verdwalen
Er is een boek, vol fototekeningen en gedichten. 'Kom je verdwalen' verscheen eind 2016 bij uitgeverij Querido.
* NB Het boek is helaas op dit moment helemaal uitverkocht *
Bart Moeyaert over 'Kom je verdwalen':
Elk woord staat op zijn plek, er staat geen woord te veel. (...) Ze kleedt de taal uit tot op het bot en kijkt met de puurste blik naar de wereld. Als je met haar mee durft te kijken, besef je dat het lang geleden was dat je nog eens door woorden en beelden werd ontwapend.
Naast al het groot lawaai en alle brutale bekken getuigt wat Lotte van Dijck doet echt van durf. Ga in op Lottes vraag, en verdwaal nog eens flink.
Edward van de Vendel over 'Kom je verdwalen':
Lotte van Dijck debuteert met een dichtbundel. Of is het geen dichtbundel, maar een bundel met aanzetten tot een filosoferend gesprek? Of zijn het kijk-platen, waarbij de tekst een beetje richting geeft?
Het mooie van KOM JE VERDWALEN is dat al deze omschrijvingen kloppen. De versjes - als het versjes zijn - blijven heel kort, maar er is net genoeg ritme en rijm om ze als kleine repeterende melodietjes in je hoofd te doen belanden.
Het meest intrigerend is de samenwerking tussen tekst en beeld. Van Dijcks minieme hoofdpersoontjes (een muis, een meisje, een egeltje, een eendje, een lam, een ezel) vinden hun weg in de textuur van dagelijkse zaken (een deurmat, een wolk, een afvoer, wolken, blaadjes, de hals van een gitaar) en de door Van Dijck geleverde zinnetjes duwen je gedachten, die toch al gekleurd werden door wat je voor je ziet, net even een onverwachte kant op.
Dit is filosofiepoëzie die op een ongebruikelijke manier beleefd kan worden. Dit is leuk.
